Witam serdecznie
Następnego dnia znowu było intensywnie i ambitnie Wstaliśmy wcześnie rano, zjedliśmy śniadanie i spakowani pojechaliśmy samochodem do Starego Smokowca. Po zaparkowaniu na nowym, podziemnym parkingu ruszyliśmy pieszo szlakiem zielonym na Smokowieckie Siodełko lub po prostu Siodełko (słow. Hrebienok, 1285 m n.p.m.). Po godzinie dotarliśmy już do tego tarasowatego występu w słowackiej części Tatr Wysokich, w masywie Sławkowskiego Szczytu (Slavkovský štít). Przez Polaków zwany niekiedy „smokowiecką Gubałówką”. Dotarcie tam można sobie ułatwić (i gdy syn był młodszy, to właśnie tak robiliśmy) wjeżdżając kolejką.

W pobliżu górnej stacji kolejki znajduje się węzeł znakowanych szlaków turystycznych.

Z Hrebienka (1285 m n.p.m.) wędrowaliśmy już do Doliny Wielickiej, na Sławkowski Szczyt (Slavkovský štít, 2452 m n.p.m.), Doliną Staroleśną do Zbójnickiej Chaty, a także do Schroniska Téryego (słow. Téryho chata) w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich. Tym razem chcieliśmy powtórzyć szlak do Doliny Pięciu Stawów Spiskich, a następnie zdobyć Lodową Przełęcz

Po pierwszym tego dnia, krótkim odpoczynku, ruszyliśmy szlakiem czerwonym, tzw. „Magistralą Tatrzańską”.

Na pierwszym planie wzbudzający podziw „nosicz”

Po półgodzinnym marszu doszliśmy do wodospadu zwanego obecnie Olbrzymim Wodospadem (słow. Obrovský vodopád). Dawniej nazywany był też Wodospadem Obrowskim lub Wielkim.

Gdy dotarliśmy do Schroniska Zamkovskiego (słow. Zamkovského chata, Zamka), to zrobiliśmy sobie regenerujący postój

Jak widać trafiliśmy na remont

Nazwa schroniska pochodzi od imienia węgierskiego taternika i przewodnika słowackiego pochodzenia, Štefana Zamkowskiego. W miejscu, gdzie stoi schronisko, krzyżują się szlaki czerwony i zielony. Nieopodal znajduje mini elektrownia wybudowana na potoku Mała Zimna Woda.
Budynek powstał w latach 1942-1943. Pięć lat później, w 1948 roku, władze Czechosłowacji odebrały go Štefanowi Zamkowskiemu, nadając schronisku nowa nazwę – Nálepkova chata (od nazwiska kapitana Nálepki, partyzanta niezwiązanego z Tatrami). Do początkowej nazwy powrócono w 1992 roku, kiedy budynek przejął wnuk Zamkowskiego – Stanislav Tichy. Od 2004 roku chatarem schroniska jest Janka Kalinčíková. (Źródło informacji: https://portaltatrzanski.pl)

Po odpoczynku udaliśmy się szlakiem zielonym w górę Doliny Małej Zimnej Wody (słow. Malá Studená dolina) do Schroniska Téryego. Czas przejścia od Schroniska Zamkovskiego do Schroniska Téryego: 1:45 h, ↓ 1:20 h. Dnem tej doliny płynie potok Mała Zimna Woda (słow. Malý Studený potok).

Dolne piętro doliny porośnięte jest lasem i wznosi się stromo, przechodząc w części środkowej w obszar porośnięty kosodrzewiną, trawami i kwiatami. Część górna Doliny Małej Zimnej Wody jest skalista

O wędrówce tą doliną już kiedyś opowiadałam – wpis 147. Schronisko Téryego (słow. Téryho chata, Térynka), więc niektóre informacje mogą się powtarzać, zdjęcia za to nie

Pogoda i tym razem była dla nas łaskawa i idąc mogliśmy delektować się pięknymi widokami

Część górna Doliny Małej Zimnej Wody oddzielona jest wysoką ścianą stawiarską – tzw. Złotymi Spadami i nazywana Doliną Pięciu Stawów Spiskich (kotlina Piatich Spišských plies), a jej piętro podchodzące pod Lodową Przełęcz (Sedielko) – Dolinką Lodową (Dolina pod Sedielkom).

Idąc zakosami po płytach oraz usypiskach skalnych, po prawie 2 godzinach wędrówki dotarliśmy do Doliny Pięciu Stawów Spiskich (słow. kotlina Piatich Spišských plies)

Dolina Pięciu Stawów Spiskich jest typowym kotłem polodowcowym. Dno doliny zbudowane jest z wypukło-wklęsłych, obłych głazów polodowcowych, zwanych mutonami. Są one silnie ogładzone przez lodowiec i są to największe w całych Tatrach tego typu ogładzenia. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org)

Znajdują się tu też stawy polodowcowe, będące najwyżej usytuowanymi jeziorami w Tatrach. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org)

Zachwycona… zapatrzyłam się

Głównymi zbiornikami wodnymi doliny jest Pięć Stawów Spiskich, od których wzięła ona nazwę

Najwyżej położony jest Zadni Staw Spiski (2022 m n.p.m.), największy zaś Wielki Staw Spiski. Pozostałe jeziora to Pośredni, Niżni i Mały Staw Spiski. Oprócz tych pięciu stawów w jej górnych partiach znajduje się okresowy Barani Stawek u stóp masywu Baranich Rogów, będący najwyżej położonym stawem w Tatrach (2207 m), a w sąsiedniej Dolince Lodowej – Lodowy Stawek. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org)

W słowackiej Dolinie Pięciu Stawów Spiskich znajduje się Schronisko Téryego (słow. Téryho chata, Térynka).

Terinka, bo tak potocznie nazywa się to schronisko leży na wysokości 2015 m n.p.m. i jest najwyżej położonym schroniskiem w Tatrach czynnym przez cały rok (wyżej położone jest tylko Schronisko pod Wagą, ale jest ono otwarte tylko w sezonie letnim). Obiekt obecnie dysponuje 24 miejscami noclegowymi w trzech salach wieloosobowych. Po zamontowaniu baterii słonecznych schronisko jest zelektryfikowane (od 2004), ma również dostęp do zimnej wody.

Przez Dolinę Pięciu Stawów Spiskich prowadzi szlak turystyczny na Lodową Przełęcz (słow. Sedielko) oraz na Czerwoną Ławkę (słow. Priečne sedlo, najtrudniejszy szlak słowacki). Kilka lat temu, tak jak większość przybywających tu turystów, poprzestaliśmy na dotarciu do tej doliny i podziwianiu z niej okolicznych szczytów. Teraz ambitniej ruszyliśmy dalej szlakiem zielonym by zdobyć Lodową Przełęcz (słow. Sedielko)

Widok ze szlaku na Lodową Przełęcz (słow. Sedielko)

Jeszcze jedno spojrzenie na Dolinę Pięciu Stawów Spiskich ze szlaku na Lodową Przełęcz (słow. Sedielko)

Dotarliśmy do niewielkiej Dolinki Lodowej. Tu krajobraz jest jeszcze bardziej surowy. Widać głazy, piargi, a nawet płaty śniegu.

Minęliśmy miejsce, gdzie oddziela się szlak żółty prowadzący przez Czerwoną Ławkę do Zbójnickiej Chaty (najtrudniejszy szlak słowacki) i idziemy dalej zielonym.

Nazwa dolinki pochodzi od długo zalegającego w niej śniegu i lodu. Otaczają ją od północy i zachodu Lodowa Kopa, Lodowy Szczyt, Mały Lodowy Szczyt i Żółty Szczyt. Dolinka jest długa i wąska (zajmuje powierzchnię 0,5 km2 ), praktycznie pozbawiona roślinności.

W jej górnej części znajduje się najwyżej położone tatrzańskie jezioro, czyli Lodowy Staw.

Za Lodowym Stawem rozpoczyna się bardziej strome podejście. Stromy żleb, którym podchodzi się na Lodową Przełęcz, wypełniony jest sypkim materiałem skalnym. Przed remontem szlaku drobny żwir w trakcie podchodzenia usypywał się w dół. Obecnie w żlebie wybudowane są drewniane schody, dzięki którym podejście jest wygodniejsze i bezpieczniejsze.

Na końcowym odcinku rozpięty jest łańcuch, który ułatwia podejście. Ze względu na sypkie podłoże trzeba dodatkowo uważać, by strącone butami kamienie nie zagroziły komuś, kto znajduje się niżej.

Po wielogodzinnej wędrówce i pokonaniu ostatniego, najtrudniejszego odcinka, dotarliśmy do Lodowej Przełęczy (słow. Sedielko, 2372 m n.p.m.). Jest to najwyżej położona przełęcz w Tatrach, przez którą przebiega szlak turystyczny.

Widok z Lodowej Przełęczy (słow. Sedielko) robi wrażenie i z nawiązką wynagradza trud wędrówki

Wspaniale wygląda Dolina Jaworowa i mur Jaworowych szczytów. Za nimi widać Staroleśny Szczyt, masyw Gerlacha, Wysoką, Rysy i inne wybitne szczyty Tatr Wysokich i Zachodnich

Lodowa Przełęcz (słow. Sedielko, 2372 m n.p.m.) położona jest w głównej grani Tatr pomiędzy Małym Lodowym Szczytem (Široká veža, 2461 m n.p.m.), a Lodową Kopą (Malý Ľadový štít, 2602 mn.p.m.).

Przez Lodową Przełęcz poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny z Doliny Pięciu Stawów Spiskich (Kotlina Piatich Spišskych plies), górnego piętra Doliny Małej Zimnej Wody (Malá Studená dolina), do Doliny Jaworowej (Javorová dolina). (Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org)

„Uwielbiam siedzieć na szczycie góry i patrzeć. Nie myślę o niczym innym, jak tylko o ludziach, na których mi zależy i o widoku” (Julian Lennon)

Przyjemnie jest posiedzieć, odpoczywać i podziwiać piękne widoki

„Góry tylko wtedy mają sens, gdy jest w nich człowiek ze swoimi uczuciami, przeżywający klęski i zwycięstwa. I wtedy, gdy coś z tych przeżyć zabiera ze sobą w doliny” (Andrzej Zawada)

***************************************

Po odpoczynku i delektowaniu się widokami schodziliśmy do Doliny Pięciu Stawów Spiskich (słow. kotlina Piatich Spišských plies) powtarzając trasę

Zejście to też wyzwanie… startujemy

I znowu jesteśmy w Dolince Lodowej (słow. Dolinka pod Sedielkom)
Surowe oblicze gór robi wrażenie !!!!!!!!!!

Gdy się wraca tym samym szlakiem, można zobaczyć to samo, ale z zupełnie innej perspektywy.

Idąc mijamy Lodowy Staw

Powtarzając trasę ponownie zawitaliśmy do malowniczej Doliny Pięciu Stawów Spiskich (kotlina Piatich Spišských plies)

Po zasłużonym odpoczynku na tarasie Terinki schodziliśmy Doliną Małej Zimnej Wody (słow. Malá Studená dolina), na chwilę zatrzymaliśmy się przed Schroniskiem Zamkovskiego (słow. Zamkovského chata, Zamka), a także na Smokowieckim Siodełku (słow. Hrebienok, 1285 m n.p.m.) i zakończyliśmy wędrówkę w Starym Smokowcu. Pogoda dopisała. Było długo, ambitnie, ciekawie i widokowo przepięknie. Zrobiliśmy tego dnia mnóstwo zdjęć, więc miałam problem by wybrać kilka i zobrazować nimi całą trasę

Podsumowując trasa:
Stary Smokowiec – Siodełko (Hrebienok) – Olbrzymi Wodospad (słow. Obrovský vodopád) – Schronisko Zamkovskiego (słow. Zamkovského chata – Dolina Małej Zimnej Wody (słow. Malá Studená dolina) – Schronisko Téryego (słow. Téryho chata, Térynka) – Dolina Pięciu Stawów Spiskich (słow. kotlina Piatich Spišských plies) – Dolinka Lodowa (słow. Dolinka pod Sedielkom) – Lodowy Staw – Lodowa Przełęcz (słow. Sedielko, 2372 m n.p.m.) – powrót tą samą trasą – Stary Smokowiec

 
POZDRAWIAM SERDECZNIE