Witam po raz pierwszy w Nowym Roku 2019 
Czytając poprzednie wpisy można zauważyć, że podczas zeszłorocznego wakacyjnego wyjazdu były już intensywne wędrówki górskie, a także zwiedzanie ruin zamku, do którego trzeba było podejść. Uwielbiamy aktywność, ale od czasu do czasu również i odpoczynek. Tym razem by go zaznać wybraliśmy się na kawę i powolny spacerek ulicami Liptowskiego Mikułasza (słow. Liptovský Mikuláš).
Liptowski Mikułasz (słow. Liptovský Mikuláš) to miasto powiatowe w północnej Słowacji, w kraju żylińskim. Leży nad rzeką Wag w Kotlinie Liptowskiej między Górami Choczańskimi (Chočské vrchy) i Tatrami Zachodnimi na północy a Niżnymi Tatrami na południu. Stanowi centrum gospodarcze, kulturalne i turystyczne historycznego regionu Liptów.
W okolicach Liptowskiego Mikułasza znaleziono wyroby z epoki brązu i późniejsze (lateńskie i celtyckie), wskazujące na istnienie osadnictwa na tym terenie już dwa tysiące lat p.n.e. Na przełomie IX i X wieku istniała tu słowiańska osada. Pierwsza wzmianka o Liptowskim Mikułaszu pochodzi z 1286 r. z czasów Władysława IV Kumana. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org)
Przez większość swych dziejów miasto należało do możnowładczego rodu Pongráczów. W pierwszej połowie XIV wieku Liptowski Mikułasz uzyskał spore znaczenie handlowe, w 1424 r. otrzymał prawo organizowania targów dwukrotnie w ciągu roku. W XVI wieku rozwinęło się rzemiosło. W 1677 r. miasto stało się siedzibą władz komitatu Liptów. Na początku XVIII wieku w Mikułaszu osiedlili się Żydzi z Moraw, którzy rozwinęli na szeroką skalę miejski handel. W 1713 r. w mieście stracono legendarnego słowackiego zbójnika Juraja Jánošika. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org)
Poniżej widzimy ratusz od strony placu Wyzwolicieli
W XIX wieku Liptowski Mikułasz stał się ośrodkiem słowackiego odrodzenia narodowego – w 1829 r. powstała słowacka biblioteka, w 1830 pierwszy słowacki teatr amatorski. W 1844 r. koło współpracowników Ľudovíta Štúra założyło tu słowackojęzyczny związek literacko-kulturalny Tatrín. 10 maja 1848 r. w Liptowskim Mikułaszu ogłoszono postulaty słowackiego ruchu narodowego.
Od 3 lutego aż do 4 kwietnia 1945 ciężkie walki o wyzwolenie miasta toczył Korpus Czechosłowacki. Po wojnie w Liptowskim Mikułaszu rozbudowano przemysł, a od lat siedemdziesiątych XX wieku miasto zyskało znaczenie jako ośrodek turystyki górskiej i rekreacji. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org.)
Na kolejnym zdjęciu wśród zieleni i kwiatów – Kościół św. Mikołaja w Liptowskim Mikułaszu
Jest to kościół obrządku rzymskokatolickiego, najstarszy zabytek architektury w mieście i największa budowla wczesnogotycka na Liptowie. Powstał ok. 1270 r. jako kościół parafialny dla mieszkańców położonych wokół niego wsi (Vrbica, Okoličné, Ploštín, Palúdzka i Bobrovec), a jednocześnie stał się ośrodkiem formowania się nowego punktu osadniczego na Liptowie – późniejszego miasta Świętego Mikułasza.
Prace słowackiego archeologa Vojtecha Krički-Budínskiego (1903-1993) wykazały, że wczesnogotycki kościół powstał na miejscu starszej, romańskiej świątyni i położonego obok niej cmentarza. Później kościół był wielokrotnie przebudowywany. W połowie XV w. został powiększony i nakryty krzyżowymi sklepieniami. Wieża, nadbudowana o górne kondygnacje, otrzymała formę późnogotycką.
Od połowy XVI w. blisko do końca wieku XVII świątynia należała do protestantów, jednak użytkowali ją wspólnie wyznawcy obu wyznań. W latach 1632-1637 głosił tu kazania wybitny kaznodzieja i poeta protestancki Jerzy Trzanowski. W XVIII w. kościół przebudowano w stylu barokowym. Generalny remont przeszedł on następnie po wielkim pożarze miasta w 1883 r. Najrozleglejszą rekonstrukcję, według projektu projektu M. M. Harminca i J. Záchenskiego, budowla przeszła w latach 1940-1943. Przywróciła ona świątyni wygląd wczesnogotyckiej, pseudobazyliki. Zostały wyeksponowane gotyckie sklepienia, okna, portale. Dobudowane zostały boczne kaplice; witraże do nich projektowali miejscowi artyści: Janko Alexy, Fero Kráľ i Jan Želibský. W ramach prac restauracyjny zostały odkryte pozostałości dawnego muru obronnego z dobudowanymi do niego kramami. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org)
W mieście tym warto również zobaczyć klasycystyczno-secesyjną synagogę (Synagóga v Liptovskom Mikuláši), budynek Dworu Pongraczów (słow. Pongrácovská kúria) na placu Wyzwolicieli, a na rynku zabytkowe, niskie domy mieszczańskie, z cukierniami, restauracjami i sklepikami.
Tuż na zachód od miasta leży wielki sztuczny zbiornik wodny Liptovská Mara. Widzieliśmy go nie raz ze szczytów górskich, a także z samochodu. Tym razem zapragnęliśmy poznać go bliżej, niestety ze względu na tłum plażowiczów szybko zrezygnowaliśmy z tego pomysłu.
W moim odczuciu Liptowski Mikułasz to przyjemne, czyste, zadbane i urocze miasto. Miło się spacerowało jego ulicami, a kawa i lody w jednej z kawiarni smakowały wyśmienicie. W przyszłości gdy tylko nadarzy się okazja, to z wielką ochotą odwiedzę go ponownie
POZDRAWIAM SERDECZNIE