Witam serdecznie
Wieloletnią już tradycją ostatniego dnia „tatrzańskiej wyprawy” jest dla nas rejs statkiem A ponieważ po wszystkich większych zbiornikach wodnych będących po drodze już pływaliśmy, teraz by tej tradycji zadośćuczynić cofnęliśmy się na Słowację Liptovská Mara wielokrotnie podziwiana ze szczytów górskich i z dróg, gdy jeździliśmy po Słowacji, teraz zaprosiła nas do bliższego poznania Nawigacja nakierowała nas na wieś Liptovský Trnovec gdzie znajduje się Mara Camping – największy ośrodek wypoczynkowy nad jeziorem Liptovská Mara.

Liptovská Mara to zbiornik zaporowy na rzece Wag w północnej Słowacji, położony w regionie Liptów, na zachód od Liptowskiego Mikułasza.

We wsi Liptovský Trnovec znajduje się plaża, wypożyczalnia sprzętu sportowego, przystań statków wycieczkowych i to tu istnieje możliwość uprawiania jachtingu oraz windsurfingu. Uświadomieni przez internet planowaliśmy wyruszyć stąd w rejs statkiem widokowym Maria. Na miejscu okazało się, że tego dnia jednak nie kursuje

Szczęściem w nieszczęściu było, że podczas szukania innego środka transportu my zostaliśmy znalezieni i zwerbowani przez Słowaczkę polskiego pochodzenia na jacht jej syna i dzięki temu w kameralnym gronie odbyliśmy wspaniały rejs po jeziorze

Wspominając rejs opowiem teraz co nieco o tym zbiorniku wodnym

Zbiornik retencyjny Liptovská Mara powstał w latach 1965–1975 poprzez przegrodzenie rzeki Wag zaporą ziemną, o długości w koronie blisko 1350 m i wysokości maksymalnej 45 m. (Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org/ )

Zbiornik powstał by regulować i wyrównywać przepływ Wagu oraz zminimalizować zagrożenie powodziowe w dorzeczu tej rzeki, a także w celu produkcji energii elektrycznej. Miłym skutkiem ubocznym jest obecnie też rekreacja

Przy maksymalnej wysokości lustra 566 m n.p.m. powierzchnia zbiornika wynosi 27 km², a maksymalna głębokość (przy zaporze) ok. 43 m. Objętość zgromadzonej wody wynosi ok. 361,9 mln m³, co czyni Liptowską Marę drugim co do wielkości i objętości zgromadzonej wody zbiornikiem zaporowym Słowacji (po Jeziorze Orawskim). ( Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org/ )

Podczas budowy Liptovskej Mary wysiedlono, a następnie zalano całkowicie szereg liptowskich wsi: Liptovská Mara (od niej pochodzi nazwa zbiornika), Liptovská Sielnica, Paludza, Parížovce, Sokolče, Vrbie. Kilka dalszych wsi zalano częściowo: Bobrovník, Liptovský Trnovec, Benice. Mieszkańcy tych miejscowości jedynie w niewielkiej części osiedlili się przy brzegach jeziora (np. w Liptowskim Trnovcu). Większość z nich przeniosła się do niedalekich miast: Rużomberku i Liptowskiego Mikułasza.

Zbiornik z pewnością był potrzebny, tylko ludzi szkoda, bo musieli zaczynać życie od nowa.

Część zabytkowych obiektów mieszkalnych i gospodarczych z terenów zalanych przeniesiono do Muzeum Wsi Liptowskiej w Przybylinie (Múzeum liptovskej dediny v Pribyline).

Powoli dobijamy do brzegu i kończymy godzinny, bardzo przyjemny i ciekawy widokowo rejs Odwiedzając to miejsce warto wiedzieć, że letni sezon turystyczny rozpoczyna się tutaj w połowie czerwca i trwa do września.

I już jesteśmy na brzegu

Na zakończenie i ku zachęcie dodam jeszcze, że płynąc mogliśmy cały czas oglądać na horyzoncie szczyty górskie. Widać było Tatry Niżne na południu, Tatry Zachodnie i Wysokie na północy, Wielką Fatrę i Małą Fatrę na zachodzie a także na zachodzie Góry Choczańskie. A jeśli ktoś woli wodę i ma jej niedosyt, to oprócz Morza Liptowskiego (słow. Liptovská Mara) w pobliżu znajduje się Aquapark Tatralandia czynny całorocznie, z możliwością zakwaterowania oraz kąpielisko termalne Thermal Park Bešeňová.

Z żalem opuszczaliśmy to cudowne miejsce, ale trzeba było już wracać do domu

Po drodze zatrzymaliśmy się jeszcze w Suchej Beskidzkiej, by zobaczyć słynną Karczmę Rzym

Jest to parterowa budowla o konstrukcji zrębowej, częściowo na kamiennym podmurowaniu. Karczma pokryta jest czterospadowym, gontowym dachem z kalenicą. Zbudowana jest na planie prostokąta o wymiarach 27 × 19,3 m. W osi budynku znajduje się sień (dawniej przejazdowa, prowadząca do stanu mieszczącego wozownię dla podróżnych), po bokach której znajdują się pomieszczenia karczemne. Wewnątrz stropy belkowane. Z przodu budowli znajdują się podcienia, ogrodzone drewnianą ażurową balustradą. Zajmuje 510 m² zabudowanej powierzchni. W czasie II wojny światowej elewacja frontowa i boki karczmy zostały otynkowane, tył pobielony, a jej dach pokryty papą.
Pod koniec lat 60. XX wieku przeprowadzono remont budynku, przywracając mu dawny wygląd. Karczmie nadano wówczas obecną nazwę, nawiązującą do legendy o Panu Twardowskim, który w karczmie „Rzym” miał się spotkać z Mefistofelesem (Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org/)

Sucha Beskidzka znajduje się w południowo-zachodniej części województwa małopolskiego, w powiecie suskim (siedziba starostwa). Miasto położone jest w niewielkiej kotlinie na skraju Beskidu Makowskiego i Beskidu Małego, u ujścia rzeki Stryszawki do Skawy.

Z pewnością warto poznać bliżej to miasto, wspomnianą karczmę, renesansowy zamek suski i wszystkie inne zabytki. Jeżdżąc w góry wielokrotnie przejeżdżałam przez Suchą Beskidzką, zdarzyło mi się też nocować tam i może kiedyś po kolejnym dokładnym zwiedzaniu i obfotografowaniu przygotuję na ten temat oddzielny wpis

POZDRAWIAM i zapraszam do odwiedzania mojego bloga