Witam serdecznie 
Mam do pokazania kilka ciekawych miejsc z Wyżyny Śląskiej i Jury Krakowsko-Częstochowskiej, ale na razie odpuszczam to i zabieram się za przygotowywanie serii wpisów z tegorocznego wakacyjnego wyjazdu Zgodnie z już wieloletnią tradycją bazą noclegową była Bukowina Tatrzańska, a pierwszy dzień to leniwy spacer po zakopiańskich Krupówkach
Następnego dnia miała być pierwsza z kilku zaplanowanych tatrzańskich wędrówek, ale po wieczornym sprawdzeniu prognoz pogody w Tatrach okazało się, że lepiej z tego zrezygnować. Po „burzy mózgów” zdecydowaliśmy się odwiedzić naszych południowych sąsiadów i poznać kolejne słowackie miasto
Zapraszam na fotorelację ze spaceru po centrum słowackiej Żyliny (słow. Žilina)
Żylina (słow. Žilina) to miasto w północnej Słowacji, siedziba władz kraju żylińskiego i powiatu Żylina. Pod koniec 2019 roku, z liczbą mieszkańców wynoszącą ponad 80 tys., Żylina zajmowała czwarte miejsce pod względem liczby ludności na Słowacji. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org )
Pierwsza wzmianka na temat obszaru dzisiejszej, współczesnej Żyliny pochodzi z 1208 roku, a o mieście wspomina się jako o „terra de Selinan” (ziemia Żylina). W 1321 roku król Karol Robert z Anjou nadał miastu przywileje i uprawnienia gospodarcze.
Do najcenniejszych zabytków narodowej historii Słowaków należy dokument wydany przez króla Ludwika I Wielkiego w 1381 roku „Privilegium pro Slavis Solnensis”. Wspomniany dokument – przywilej miał zabezpieczyć żylińskim mieszczanom narodowości słowackiej równy udział (tzw. parytet) w Radzie Miejskiej Żyliny. Albowiem mający przewagę liczebną słowaccy mieszczanie prowadzili długotrwały spór z niemiecką częścią mieszkańców Żyliny o równoprawny i nieskrępowany udział w posiedzeniach Rady Miejskiej.
Również Żylińska Księga Miejska jest szczególnie istotnym dokumentem pod względem archiwalnym, prawnym i językowym i zalicza się ją do dokumentów mających znaczenie ogólnoeuropejskie. Początki Żylińskiej Księgi Miejskiej sięgają roku 1378. Tę unikalną księgę historycy uznają za nadzwyczajnie cenny zabytek piśmiennictwa. Znajduje się w niej najstarsza na terytorium Słowacji pisemna inskrypcja w języku słowackim. (Źródło informacji: http://slovakia.travel )
Na zdjęciu divadlo, czyli po polsku teatr
Zabytki znajdujące się w historycznym centrum miasta są częścią rezerwatu zabytkowego.
Przy ulicy Horní val znajduje się Katedra Trójcy Świętej (słow. Katedrála Najsvätejšej Trojice) – główna świątynia rzymskokatolickiej diecezji żylińskiej na Słowacji. Została zbudowana około 1400 roku. Początkowo miała wezwanie Najświętszej Maryi Panny. Zbudowana w stylu gotyckim, po przebudowie w XVI wieku uzyskała cechy renesansowe. Trzy razy uległa pożarom, w 1678, 1848 i 1886. Jest to świątynia trzynawowa. Ołtarz główny Świętej Trójcy został zbudowany w 1697 roku. Obraz w ołtarzu namalował J. B. Klemens w 1870 roku. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org )
Na drugim planie ponownie Katedra Trójcy Świętej (słow. Katedrála Najsvätejšej Trojice) oraz wolno stojąca przy niej renesansowa dzwonnica z 1530 roku, czyli Wieża Buriana (Burianova veža).
Na pierwszym planie kaskadowa fontanna na Placu Andreja Hlinki
Andrej Hlinka (ur. 27 września 1864 w Černovej, zm. 16 sierpnia 1938 w Rużomberku) to słowacki polityk o orientacji narodowo-klerykalnej, publicysta, ksiądz rzymskokatolicki. Współzałożyciel i wieloletni przywódca Słowackiej Partii Ludowej, uznawany przez Słowaków za ojca narodu. Order jego imienia jest jednym z najwyższych odznaczeń państwowych Słowacji. (Źródło informacji: http://pl.wikipedia.org )
Spacerując po Placu Andreja Hlinki zobaczyliśmy wśród zieleni jego kamienną postać
W mieście ma swoją siedzibę Uniwersytet Żyliński oraz od roku 2008 również Żylińska Diecezja. Miasto budzi coraz większe zainteresowanie jako ośrodek turystyki kongresowej i jako centrum konferencyjno-seminaryjne (Źródło informacji: https://slovakia.travel )
Plac Andreja Hlinki w ujęciu „z góry”
Jak w większości europejskich miast, tak i w Żylinie współczesność miesza się z historią.
Najładniejszą część Żyliny tworzy rynek i przyległe uliczki. Rynek – Mariánske námestie – to kwadratowy plac otoczony malowniczymi kamieniczkami z arkadami, a także kościołem Nawrócenia św. Pawła. Na środku placu stoi fontanna. Rynku niestety nie pokażę, ponieważ zdjęcia z tego miejsca przypadkiem uległy zniszczeniu 
Będąc w Żylinie warto pospacerować po najstarszym parku w mieście.
W przeszłości park nosił różne nazwy, a od 1992 r. do chwili obecnej nazwę – Sad Słowackiego Powstania Narodowego.
Powstał on pod koniec XIX wieku pomiędzy potokiem Všivák a szeregiem willi miejskich na ówczesnej ulicy Parkovej, z których wiele do dziś zachowało swój pierwotny secesyjny kształt.
W parku tym znajduje się najpiękniejsza fontanna żylińska „Żylińskie panny”, której autorem jest znany słowacki artysta, pochodzący z pobliskiego Rajca, Vladimír Kompánek. Fontana pierwotnie w latach 1962-1993 znajdowała się na dzisiejszym placu Hlinkovo námestie, a w związku z jego przebudową została przeniesiona do parku. (Źródło informacji: http://www.tikzilina.eu/ )
Żylińskie panny tańczą na wodzie leciutko i zwiewnie, a parkowe otoczenie doskonale do nich pasuje
Żylina (słow. Žilina) leży u ujścia Rajčanki i Kysucy do Wagu, na północno-zachodniej granicy Kotliny Żylińskiej. Od południa otaczają ją Góry Strażowskie i Mała Fatra, od północy – Góry Kisuckie i Jaworniki. (Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org )
Żylina (słow. Žilina) to spokojne, ładne miasto. Najważniejsze zabytki i atrakcje skupione są w centrum miasta. Zwiedzając warto je zobaczyć, ale dobrze też nieco oddalić się, gdyż na północnym krańcu, w dzielnicy Budatín góruje Zamek Budatín z unikalną ekspozycją druciarstwa rzemieślniczego, jedyną swojego rodzaju na świecie, ale o tym to już opowiem w nowym wpisie
POZDRAWIAM CIEPLUTKO