Witam serdecznie sympatyków mojego bloga oraz osoby, które zajrzały tu przypadkiem 😉

Tym wpisem rozpoczynam wspomnienia z mojego tegorocznego, wakacyjnego, kilkudniowego wyjazdu do pięknej Ziemi Kłodzkiej.                                                        Ziemia Kłodzka to teren dawnego hrabstwa kłodzkiego, dziś powiatu kłodzkiego, kraina historyczna leżąca na południe od Dolnego Śląska obejmująca Kotlinę Kłodzką i otaczające ją tereny górskie (Góry Suche, Góry Stołowe, Góry Sowie, Góry Złote, Góry Bardzkie, Masyw Śnieżnika, Krowiarki, Góry Bialskie, Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie).                                                                                                                                         Bogactwem ziemi kłodzkiej był węgiel kamienny, wydobywany w rejonie Nowej Rudy i Słupca oraz w rejonie Pstrążnej. Duże znaczenie miało i ma wydobycie surowców skalnych. Obecnie eksploatowane są marmury, piaskowce górnokredowe (żółte), permskie (czerwone) i dolnokarbońskie (szare), gabra, diabazy, melafiry, łupki łyszczykowe. Region jest bogaty w źródła wód mineralnych. Wokół nich powstały liczne uzdrowiska o wieloletniej tradycji m.in. Kudowa-Zdrój, Polanica-Zdrój, Duszniki-Zdrój, Długopole-Zdrój, Lądek-Zdrój.

My jako bazę noclegową i wypadową do zwiedzania okolicy wybraliśmy sobie Polanicę-Zdrój i muszę przyznać, że był to przysłowiowy strzał w 10 😉

Polanica-Zdrój to piękne miasto, uzdrowisko, wczasowisko oraz znaczący ośrodek turystyczny. Położona jest w Kotlinie Kłodzkiej, u wylotu przełomowej Piekielnej Doliny, przez którą przepływa Bystrzyca Dusznicka, wpływająca do Nysy Kłodzkiej. Północna i środkowa cześć miasta leży u wschodniego podnóża stoliwa Szczytnika w Górach Stołowych, zaś południowa na zboczu Kamiennej Góry, Stogu w Górach Bystrzyckich oraz Zagajnika.

Na pierwszym zdjęciu Pijalnia Wód Mineralnych

Łagodny, podgórski klimat oraz obfite źródła wód mineralnych stwarzają tu doskonałe warunki do wypoczynku, leczenia chorób układu krążenia i przewodu pokarmowego, a także zwalczania nałogu palenia tytoniu. Część uzdrowiskową otacza piękny park, pełen starych drzew i egzotycznych krzewów: różnokolorowych azalii, rododendronów i magnolii. Polanica-Zdrój dysponuje dobrą bazą leczniczą, turystyczną, rekreacyjną i sportową.

Na kolejnym zdjęciu widoczne Sanatorium Wielka Pieniawa – dawny dom zdrojowy, powstały w 1906 r. jako luksusowy obiekt o 130 pokojach, o bryle charakterystycznej dla obiektów kurortowych z początku XX wieku.

Naprzeciwko głównego wejścia do Wielkiej Pieniawy znajduje się uroczy staw z tzw. Fontanną Kolorową. Wyposażona jest ona w dwa programy, całodobowy i pokazowy. Program pokazowy „woda, światło, muzyka” uruchamiany jest obecnie w weekendowe wieczory od maja do października. W tym czasie, fontanna o zmierzchu podświetlana jest 16 kolorowymi lampami i tworzy w rytm muzyki figury wodne tryskające z 726 dysz na wysokość 12 m. W czasie pokazów wokół fontanny gromadzą się turyści i kuracjusze oklaskując niezwykły pokaz – wielką atrakcję Parku Zdrojowego. Nas niestety ta atrakcja ominęła, gdyż w Polanicy gościliśmy od poniedziałku do soboty.

Piękny-zadbany Park Zdrojowy w Polanicy-Zdroju to idealne miejsce na dłuższe i krótsze spacery. Obecnie oprócz Parku Głównego Zdrojowego można w nim wyróżnić jeszcze Park Szachowy, Park Różanecznikowy i Park Józefa

A na kolejnym zdjęciu, to co najbardziej przyciąga do Parku Szachowego – szachy 😉

Spacerując po Parku Szachowym można również odpocząć pod taką oto fontanną:

Polanica-Zdrój oprócz wspaniałej bazy leczniczo-wypoczynkowej posiada takie urządzenia rekreacyjne i kulturalne jak: 3 baseny kąpielowe (2 kryte i kąpielisko), letni tor saneczkowy, korty tenisowe, stajnię wierzchowców, teatr zdrojowy, bibliotekę miejską, kluby bilardowe oraz bardzo duże zaplecze gastronomiczne. Uzdrowisko jest ulubionym miejscem wypraw weekendowych dla mieszkańców Dolnego Śląska.

Na zdjęciu poniżej Teatr Zdrojowy 

W centrum miasta znajduje się najstarsza w mieście świątynia katolicka – siedziba rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia NMP.                                                                   Na miejscu obecnego kościoła jezuici z Kłodzka wznieśli w 1650 r. drewnianą kaplicę, która stanęła w pobliżu dworu należącego do tego zakonu. Służyła ona tutejszym katolikom, należący do parafii w Szalejowie Górnym. Z czasem liczba mieszkańców Polanicy uległa zwiększeniu, w wyniku rozwoju tutejszego uzdrowiska. Spowodowało to konieczność wzniesienia nowej świątyni. Obecny kościół został wybudowany w latach 1911-1912 z cegły w stylu neobarokowym jako kościół filialny.                                        Kościół Wniebowzięcia NMP jest budowlą jednonawową z jedna wieżą, wybudowany w stylu neobarokowym z elementami secesyjnymi, z bogato dekorowanymi elewacjami, w tym zwłaszcza szczytami.                                                                                                  Ołtarz główny został wykonany z drewna sosnowego i lipowego. Jest on dziełem „Zrzeszonego Związku Warsztatów Stolarskich” z Nysy. Tam też wykonano ołtarze boczne oraz jeden z konfesjonałów. Drugi z nich został wykonany w 1938 r. przez stolarza Wagnera z Kłodzka. Chrzcielnicę wykonał jeden z wychowanków tutejszego sierocińca, lądecki rzeźbiarz Klein. Stacje Drogi Krzyżowej malowane są na blasze, a ramy do nich wykonał rzeźbiarz z Nysy – Fischer.                                                                                      W kościele znajduje się łaskami słynący Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy ze Stanisławowa. Przed II wojną światową znajdował się w ołtarzu głównym tamtejszego kościoła gimnazjalnego. Trafił do Polanicy w 1946 r., kiedy tutejszą parafię objął ks. Marian Barg ze Stanisławowa.                                                                                                     Corocznie od maja do września z inicjatywy prof. Andrzeja Chorosińskiego są w nim organizowane koncerty muzyki kameralnej i organowej.

Polanica-Zdrój leży na starym szlaku handlowym, uczęszczanym od starożytności, zwanym szlakiem bursztynowym, łączącym południową z północną Europą. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 388 z Bystrzycy Kłodzkiej do Ratna Dolnego. Przez północną granicę miasta przebiega droga krajowa i trasa europejska. Trasa ta zapewnia bezpośrednie połączenie drogowe uzdrowiska z Kłodzkiem i Wrocławiem, a także Hradec Králové i Pragą.

Ale ja na razie Polanicy-Zdrój nie opuszczam, tylko spaceruję podziwiając rzeźby w Parku Józefa

Miasto ma kilka instytucji kulturalnych. Najważniejszą z nich i głównym animatorem imprez kulturalnych jest Miejskie Centrum Kultury, który organizuje występy, festyny, przeglądy zespołów, a ponadto prowadzi grupy i pracownie artystyczne. Mieści się w nim Polanicka Galeria Sztuki, w której można oglądać m.in. prace lokalnych artystów.              W Polanicy-Zdroju znajduje się kino Światowid oraz wspomniany już wcześniej Teatr Zdrojowy im. M. Ćwiklińskiej, w którym od 1994 r. mieści się Międzynarodowe Centrum Konferencyjno-Kulturalne, gdzie organizowane są różnorodne imprezy cykliczne oraz występy artystyczne.                                                                                                             W klasztorze sercanów mieści się Muzeum Etnograficzno-Misyjne, uruchomione w 1977 r., w którym znajdują się eksponaty z zakresu kultury materialnej i sztuki ludów Afryki, Oceanii i Ameryki Południowej.

Polanica-Zdrój to naprawdę piękny kurort. Cieszę się, że udało mi się spędzić w nim kilka dni. Okolica również zachwyca, ale to postaram się udowodnić już w kolejnych wpisach   A tymczasem w towarzystwie pewnego spotkanego w Parku Józefa przystojniaka żegnam się – POZDROWIONKA  😉